نام بلوچ را نخستین بار در نوشته هاى جغرافى نویسان اسلامى قرن چهارم مانند استخرى، ابن حوقل، مسعودى و مؤلف حدود العالم، همراه با کوچ مى بینیم. اینها کوچ و بلوچ را دو طایفه میدانند که در سرزمینى مجاور هم در دشت جنوبى مکران و دامان کوهستان بشاگرد و اطراف جیرفت مى زیسته اند. محققان مسکن اولیه قبایل بلوچ را شمال ایران و نواحى شرقى دریاى خزر میدانند. بدون تردید بلوچها از اقوام آریایى هستند که پس از گذشتن از نواحى شمالى به جنوب درآمدهاند. نزدیکى زبان بلوچى به زبان باستانى اقوام هند و اروپایى، مؤید این حقیقت است . همچنین ...
ادامه مطلب ...سیری در فرهنگ مردم سرباز:
در این منطقه مردم باور دارند که اگر کسى بر روى یک سگ آب بریزد، روى دستهاى او زگیل در مى آید. در شب نباید کسى ناخنهاى خود را بگیرد. اگر بر پشت کسى جارو بزنند، سرانجام او یک دزد مى شود. اگر کسى به مسافرت برود، تا زمانیکه به مقصد خود نرسیده است، خوب نیست که حیاط منزل را جارو بزنند زیرا فردى که در راه است دچار مشکل خواهد شد - اگر روسرى (سریگ) زنی از سرش بیفتد حتماً مسافرى خواهد آمد. اگر پلک چشم کسى بلرزد باز هم مسافرى در راه است. اگر کسى دچار سکسکه بشود منظورش این است که کسانى دارند او را یاد مى کنند و نام او را بر زبان مى آورند. اگر دو عدد پارچ آب، طورى بیفتد که درست مقابل هم قرار بگیرند، منظورش این است که دو نفر دعوا خواهند کرد. اگر یک مرغ ماکیان مثل خروس قوقولى قوقو کند، باید آنرا کشت زیرا در غیر این صورت بدشگون است